Dziś chciałbym Was zachęcić do zminimalizowania pewnego błędnego przekonania. To przekonanie brzmi: chcę, żeby życie było nieustannie szczęśliwe. My, przyzwyczajeni do spokoju i komfortu, często obrażamy się na los, życie czy Boga, gdy robi się ciężko. Gdy do naszego ciepłego światka, przez okienną szparę wpada chłodny powiew, od razu zaczynamy się krzywić i pomstować. A może przydałoby się trochę pokory? Z trudnościami trzeba walczyć – to oczywiste, ale może zacząć od akceptacji tego, co nas spotyka? Wówczas łatwiej jest wyciągnąć wnioski i wyposażyć się w nowe narzędzia do stawiania życiu czoła.
